Droga Krzyżowa

OD ARTYSTY RZEŹBIARZA – WYKONAWCY STACJI DROGI KRZYŻOWEJ

Przeprośna Górka – Sanktuarium Świętego Ojca Pio to teren jurajski położony w pobliżu malowniczego przełomu Warty. Z Przeprośnej Górki widać całą panoramę Częstochowy i okolic. Miejsce to sprzyja relaksowi, ale też skupieniu i kontemplacji. Projektując Drogę Krzyżową należało wpisać się w ten cudowny krajobraz tak, aby go nie okaleczyć, lecz pogłębić jego walory. Warunek ten określił skalę projektu oraz materiały (kamionka spiekana i kamień jurajski).

Droga Krzyżowa to historia sprzed 2 tysięcy lat, która wciąż w coraz większym stopniu porusza sumienia ludzi i pogłębia wiarę. Treści przekazane nam przez Biblię są zawsze żywe i aktualne.

Przyjęty pomysł na wyrzeźbienie Drogi Krzyżowej oparty jest na powtarzalnych motywach: jest to otwarta księga Biblii opowiadająca treści poszczególnych stacji rozgrywających się na tle rzymskiego wojska. Przewodnikiem i narratorem całej Drogi Krzyżowej jest współczesny nam Święty Ojciec Pio – patron Przeprośnej Górki. Współczesne są też niektóre postacie i epizody nawiązujące do miłości bliźniego, do pielgrzymowania na Jasną Górę itp.

Wszystkie stacje są podniesione nad poziom kamiennej ścieżki na postumentach (docelowo obłożonych kamieniem jurajskim jak Stacja XII), tak aby były widoczne w czasie dużego ruchu pieszych. Poprzez surową, nieco archaiczną, ascetyczną formę rzeźbiarską, spójną kompozycję całości z powtarzającą się otwartą Biblią i narratorem Św. Ojcem Pio, przeplatania się historii i współczesności, poprzez gesty i detale starałem się przybliżyć zwiedzającym dramaturgię całego wydarzenia.

Nie ma tu zgiełku ani krzykliwej agresji. Postacie raczej spokojne i dostojne przemawiające nastrojem i siłą wewnętrzną.

• W Stacji I – buta urzędnika (Piłata) i pokora Pana Jezusa. Insygnia – dokument prawniczy
• W Stacji II – mobilizacja fizyczna by sprostać ciężarowi krzyża.
• W Stacji III – upadek na kolana, jedność Krzyża i postać Pana Jezusa
• W Stacji IV – bliskość matki i syna rozdzielonych Krzyżem. Bardzo ważnym elementem są dłonie.

Każda następna stacja ma swoje indywidualne cechy, a odczytywanie ich pozostawiam Uczestnikom Drogi Krzyżowej do osobistej oceny.

ARTYSTA RZEŹBIARZ
mgr Szymon Wypych

WPROWADZENIE DO DROGI KRZYŻOWEJ

Stacje Drogi Krzyżowej w formie Biblii przypominają nam Słowo Boże kierowane przez Boga do Człowieka. Jest to Droga Miłości wymagająca ofiary i poświęcenia by powiedzieć za św. Pawłem: „Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest, bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej, bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.”(Rz 1,16-17)

STACJA I
WJAZD JEZUSA DO JEROZOLIMY

Dołączam się do tłumów wiwatujących na Twoją cześć, najdroższy Zbawicielu świata. Jakże drogi mi jesteś, cichy i pokorny Królu, wjeżdżający na osiołku do Jerozolimy. Uznaję w Tobie mojego Boga i Zbawiciela. Wołam ze wszystkich sił: Hosanna! Błogosławiony jesteś, który przychodzisz w imię Pańskie, Królu Izraela. Zamiast płaszcza sam siebie ścielę pod Twoje nogi. Ze wszystkich sił wołam wraz z dziećmi hebrajskimi: Niech żyje Jezus! Amen. (Bp. St.N.)

Po każdej stacji można – według uznania – dodać:
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu …
Któryś za nas cierpiał rany…
I Ty, któraś współcierpiała…

STACJA II
WIECZERNIK

Staję Jezu, na przeciw Ciebie w sytuacji, gdy klęczysz i umywasz nogi swoim uczniom. Wołam więc zawstydzony jak św. Piotr: – Panie, Ty mi nogi umywasz? (por. J 13, 6) Ty, Bóg, Pan mój i Stwórca, do mnie przychodzisz? Do takiego powalanego brudem grzechów i wad człowieka? Lecz słyszę Twój głos w odpowiedzi: – Do końca cię umiłowałem; bierz i spożywaj, a będziesz żył na wieki. – Dlatego proszę: Panie, umyj mnie całego, przysposób mnie do godnego przyjmowania Przenajświętszej Eucharystii.Chcę w czasie każdej Mszy św. czerpać ze zdrojów zbawienia. Chcę być człowiekiem Eucharystii jak Matka Boża, jak św. Ojciec Pio, św. Faustyna, św. Jan Paweł Il.Wierzę, padam na twarz, ale Ty pomnóż jeszcze wiarę moją. Amen. (Bp St. N.)

STACJA III
OGRÓD OLIWNY

„Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną! I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty. Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. Powtórnie odszedł i tak się modlił: Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!” (Mt 26,37-42)

STACJA IV
JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY

Uświadamiając sobie Wielkość i Dobroć Boga budzi się w nas pragnienie i nadzieja, by w Nim znaleźć siebie. Na przeszkodzie znajduje się nasze myślenie, codzienne życie, osoby, sytuacje. Na tej drodze spotykamy Chrystusa ofiarowanego nam przez Boga do uczestniczenia w naszej wędrówce.

„? Czy Ty jesteś Królem Żydowskim? Jezus odpowiedział: ? Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? ? Piłat odparł: ? Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? -Odpowiedział Jezus: ? Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. -Piłat, zatem powiedział do Niego: ? A więc jesteś królem? ? Odpowiedział Jezus: ? Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. ? Rzekł do Niego Piłat: ? Cóż to jest prawda?” (J 18,33-38)

STACJA V
JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWOJE RAMIONA

Każdy z nas dźwiga krzyż od dziecka do starości i napotyka trudności. Dlaczego? Czy nie słyszymy Woli Ojca? Uważamy, że to, kim jesteśmy i co ofiarujemy wystarczy? Jezus ukazuje, że Komuś jesteśmy potrzebni „Przeto przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę ? w zwoju księgi napisano o Mnie ? abym spełniał wolę Twoją, Boże” (Hbr 10,5-7). „Potrzebuje nas do zbawienia dusz” ? podpowiada św. O. Pio.

STACJA VI
JEZUS PIERWSZY RAZ UPADA POD KRZYŻEM

Widzimy często ludzi upadających pod ciężarem krzyża. Dlaczego upadają ? pytamy, co jest przyczyną ? wydajemy osądy, mówimy ? to niesprawiedliwe! Przecież są dobrzy, dlaczego ich to spotkało? Jezus mówi do św. O. Pio: „Ucz się jak powinno się kochać.” W tych słowach ukazuje nowe prawo miłości, przytula z miłością słabych, by mieli siłę powstać, a z miłującymi Go dzieli się cierpieniem, bo jest ono przywilejem uczniów Chrystusa, do których mówił: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.” (J 13,34)

STACJA VII
JEZUS SPOTYKA SWĄ MATKĘ

?Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, obiegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia? (Łk 9,41-44)

STACJA VIII
CYRENEJCZYK POMAGA NIEŚĆ KRZYŻ

Do najbardziej Świętej Matki: „Idź przez życie tak, aby ślady Twoich stóp przetrwały Cię” (Bp J. Chrapek).

„Każdy, bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy.” (Hbr 5.1-3)

Tak mówi Pismo Święte. Słyszący odpowiadają jak O. Pio: ?Jeśli wiem, że jakaś osoba jest udręczona na duszy i ciele, czegóż nie zrobiłbym dla niej u Chrystusa, aby zobaczyć ją wolną od strapienia. Gdyby Pan zezwolił mi, wziąłbym chętnie na siebie wszystkie jej cierpienia i wysłużone zasługi dla jej dobra po to, żeby zobaczyć ją znowu zdrową?. Dziękujmy Bogu za Rodziców, Kapłanów i wszystkich pomagających w realizowaniu naszego powołania do świętości.

STACJA IX
WERONIKA OCIERA TWARZ PANA JEZUSA

Bóg dał jej poznać Swoje Oblicze; dlaczego podeszła do Jezusa? Przecież nie był podobny do człowieka. Zbliżmy się do potrzebującego na kolanach a uczynią nas one zdolne do czynienia Miłosierdzia, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego.

„A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.” (Kol 13-4).

Módlmy się słowami Ojca Pio: „Niech Boża Dobroć pomnoży swe ukochane dusze, które ofiarują się, jako że trwa w miłości i ekspiacji. Tego bardzo potrzeba na tym biednym świecie!”

STACJA X
JEZUS DRUGI RAZ UPADA POD KRZYŻEM

Idąc z Jezusem poznajemy Bożą Dobroć a wobec niej swoje słabości niewdzięczności za tyle łask; by nie pozostać na ziemi ? nie zwątpić, posłuchajmy O. Pio „Myśl o Bożym Miłosierdziu jest jedyną rzeczą, która nadal mnie podtrzymuje.”

Miłosierdzie Boże rozszerza nam serce o swoje dobro, kiedy bierzemy odpowiedzialność także za innych. Posłuchajmy słów z Księgi Syracha:</br/>
„Miłosierdzie człowieka ? nad jego bliźnim, a miłosierdzie Pana ? nad całą ludzkością: On karci, wychowuje, poucza i zawraca jak pasterz swoją trzodę.” (Syr 18.13)

STACJA XI
PAN JEZUS UPOMINA PŁACZĄCE NIEWIASTY

Trudno nam zaakceptować stan, w którym żyjemy; wzruszają nas cierpienia innych, nie widząc często jego sensu we własnym życiu. Od Boga oczekujemy innego samopoczucia.

Św. O. Pio swoim życiem w łączności z Jezusem mówi nam: „Lepiej jest pełnić Wolę Bożą na ziemi, niż rozkoszować się niebem”, a Św. Paweł uczy:
„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża:, co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.” (Rz 12,1-2)

STACJA XII
PAN JEZUS TRZECI RAZ UPADA POD KRZYŻEM

Św. Ojciec Pio mówi: „Mam głębokie odczucie, że powinno się dojść aż do CONSUMMATUM EST” (wykonało się).

Warto zastanowić się nad początkiem Jezusowej i naszej drogi. Św. Łukasz ukazuje nam zaginięcie Jezusa: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: ?Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? – Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. (?) A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.” (Łk 2,48-52)

Wiara w przynależność do Ojca pozwoli nam dojść do końca. Nikt nie ma prawa skracać tej drogi. Czyńmy postępy w mądrości, o której Syrach mówi: ?Matka pięknej miłości i bogobojności, i poznania, i nadziei świętej. We mnie wszelka łaska drogi i prawdy, we mnie wszystka nadzieja żywota i cnoty.? (Syr 24.17)

STACJA XIII
JEZUS Z SZAT ODARTY

Szatan chciał odrzec Jezusa z szaty Godności już w kuszeniu na pustyni przedstawiając Mu zaspokojenie ludzkich: pożądliwości ciała, pożądliwości oczu i pychy tego życia (1 J2,16)

Jezus odpowiedział: Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. – Ale jest napisane także: – Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego. – Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: – Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz.” (Mt 4 4.7-10) Ta stacja ukazuje naszą zniszczoną przez pożądliwość godność, zatraconą twarz Człowieka.

Sięgają teraz po Jego szaty, nie broni się, choć są Mu drogie; pełen godności, z zatroskaną Twarzą dodaje nam otuchy słowami św. O.Pio „tylko jedna rzecz powinna zasmucać duszę ? obrażanie Boga, a nie utrata tego, co pochodzi z tego świata.”

STACJA XIV
PAN JEZUS DO KRZYŻA PRZYBITY

Czy na przybiciu koniec?

Św. Paweł napisał: „To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy.” (Rz 6,6-8)

O.Pio mówi „Walka toczy się stale ciągle się wzmaga”; nie tylko z krzyżowaniem, ale i w krzyżowanym, aby wybaczyć krzyżującemu. Módlmy się w obliczu Boga jak Jezus: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.” (Łk 23.34)

STACJA XV
PAN JEZUS NA KRZYŻU UMIERA

„Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.” (Łk 23,45-46)

Przeszedł bolesną drogę, pozbawiono Go wszystkiego oprócz Ducha, w Którym jednoczy wszystkich wierzących. Spogląda z Krzyża na ołtarz. Krzyż Ołtarzem, Ołtarz Krzyżem.

Zapytany O. Pio, jakie cierpienia odczuwa w czasie mszy św. odpowiedział: „Wszystkie, które Jezus wycierpiał w swojej męce. Cierpię, lecz nie współmiernie do Jego cierpień, tylko tyle,ile znieść może człowiek. I to nie z moich zasług ani dobrych uczynków, lecz jedynie z Jego dobroci.” Dlaczego Ojciec cierpi, „ponieważ ilekroć na ołtarzu sprawowana jest ofiara krzyża, w której – na Paschę naszą ofiarowany został Chrystus, dokonuje się dzieło naszego odkupienia.”

STACJA XVI
JEZUS ZDJĘTY Z KRZYŻA I ZŁOŻONY NA RĘCE MARYI

Po zdjętym ciele pozostaje ślad na całunie i żywy głos Boga, który mówi w sercu człowieka; „na swe ramiona ich bratem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę” (Oz 11,3b-4a)

Jezus podjął tę miłość i każdy podejmie, gdy usłyszy i odpowie „oto jestem, poślij mnie.”

Módlmy się ze św. O. Pio by kochając Boga i bliźnich przyświecało nam jedno pragnienie ? Oto idę abym spełniał wolę Twoją, Boże; a po ziemskim trudzie; „Boże spraw,bym się radował całą wieczność najwyższym pięknem Twego Boskiego Oblicza.”

STACJA XVII
PAN JEZUS ZŁOŻONY DO GROBU

Ciało złożono do grobu, On Żyje! Powiedział: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo.? (J2, 19) Ile we mnie jest troski o cielesną świątynię, która z prochu powstała i w proch się obróci? A ile o duchową świątynię, w której mieszka Duch Boży?

Św. Piotr mówi: „niby żywe kamienie, jesteście budowani, jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.” (1P2,5)

Zamykająca się Biblia symbolizuje, że wielu chce pogrzebać Jezusa w swoim sercu. Ale Kościół z nadzieją głosi: „tak każdego z was zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, jak ojciec swe dzieci, abyście postępowali w sposób godny Boga. Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je, nie jako słowo ludzkie, ale ? jak jest naprawdę ? jako słowo Boga, który działa w was wierzących.” (1 Tes 2,11-13)

STACJA XVIII
JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁ

„Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. Anioł zaś przemówił do niewiast: – Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei.” (Mt 28,1.5-7).

Nie opuszcza nas po zmartwychwstaniu chce nas powierzyć pasterzom, którzy będą Go miłowali. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? – Odpowiedział Mu: – Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. – Rzekł do niego: -Paś baranki moje!” (J 21,15)

Módlmy się za pasterzy, aby nie zabrakło im miłości do Jezusa w wypełnianiu powierzonemu im posłannictwa. „Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Skała, i na tej Skałę zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.” (Mt 16,18-19)

STACJA XIX
WNIEBOWSTĄPIENIE

Wstąpił bowiem na niebiosa i siedzi na „prawicy Boga Ojca Wszechmogącego”. ?Odchodzę i znów przyjdę do was? (J 14, 28) ? powiedział do Apostołów w Wieczerniku. Spełniło się to dzięki Zesłaniu Ducha Św. na Kościół; to On działa w nas i przygotowuje na ostateczny dzień chwały. Wtedy to Chrystus przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wtedy dopełni się wielki dzień Odkupienia. Obecnie Jezus widzi nas z nieba przebywając na łonie Ojca, w które wprowadził odkupioną ludzkość i ciągle nas uszczęśliwia swoją łaską. Tak jak w chwili Wniebowstąpienia odchodził widzialnie od uczniów, błogosławiąc ich, tak i w czasie Kościoła wciąż nam błogosławi.

Błogosławieństwa Jego dotyczą naszego życia tu, na ziemi ale też wprowadzają w nas szczęśliwość wieczną. Doskonale to ujmują te błogosławieństwa, które Jezus wygłosił na górze w Galilei w czasie swojej publicznej działalności. Przypomnijmy je sobie w tej górnej świątyni na Przeprośnej Górce, która jest dla nas górą ośmiu błogosławieństw. Weźmy też program życia, jaki one w sobie zawierają.

Wielkim sercem przyjmujemy wraz z Dziesięciorgiem Przykazań z Synaju wielki program Ośmiu Błogosławieństw. Ich przestrzeganie jest drogą do nieba i właściwym wyrazem przybliżania się na ów wielki dzień, kiedy nasz Pan znowu przyjdzie na ziemię. (Bp St. N.)